Koekoek tekening

Koekoek tekening bij de Noord-Hollandse blauwe

Het ras kent maar één kleurslag en dat is koekoek. In de vijftiger jaren van de vorig eeuw heeft men ook witte Noord-Hollandse hoenders gefokt, omdat de steeds jonger geslachte koekoek kuikens na machinaal plukken ook nog wat zwarte stoppels vertoonden. Maar deze kleur is nooit een echt succes geworden, mede omdat het Noord-Hollandse hoen toen als slachthoen al op zijn retour was.

De koekoektekening is ontstaan door het kruisen van witte, zwarte en patrijskleurige hoenders. Af en toe vallen daar koekoekkleurig dieren uit. Als deze dieren aan elkaar gekruist worden, dan is het nageslacht  fokzuiver.
De koekoektekening wordt veroorzaakt door een verdunningsgen. Dit gen verdunt met name de kleuren zwart, rood en buff streepvormig en wordt daarom het barring of streepgen (B) genoemd.
De strepen die door dit gen veroorzaakt worden zijn licht blauwgrijs en lopen licht boogvormig dwars over de veer. Ook het overblijvende zwart wordt wat lichter van tint, grijszwart tot donker blauwgrijs.
De lichte strepen zijn de koekoekstrepen, de tekening dus.

Kenmerkend voor de koekoektekening is verder dat de witte strepen geen scherpe afscheiding vertonen. Met andere woorden, de lichte banden gaan geleidelijk over in de donkere banden en het dons moet zo licht mogelijk zijn, met zo weinig mogelijk donkere strepen. Verder siert een mooi gelijkmatige, min of meer doorlopend patroon het tekeningbeeld van het dier.
Het B gen heeft niet alleen invloed op de veerkleur maar ook op de huid, snavel en beenkleur. Koekoekkleurige dieren hebben praktisch altijd een witte, vleeskleurige of parelgrijze beenkleur en een lichte snavel en nagenoeg witte huidskleur. Dat is de reden dat vleeshoenders vroeger veelal koekoekkleurig werden gefokt. Hoendervlees met een witte huid had de voorkeur en een verloren stoppeltje was bij volwassen dieren nauwelijks zichtbaar omdat die ook wit zijn.

De kleur van de koekoektekening bij de Noord-Hollandse hoenders wordt niet meer zo verlangd als bij het ontstaan maar is nog steeds wat? afwijkend van bijvoorbeeld de Friese hoenders, Kraaikoppen en ga zo maar door. Van die rassen is de tekening licht blauwgrijs op een grijszwarte grondkleur. Bij de Noord-Hollandse hoenders is de tekening licht blauwgrijs op een donker blauwgrijze grondkleur. Dit afwisselende licht en donkerblauwgrijze tekeningbeeld geeft de dieren op een afstand een iets blauwe toon. Vroeger was het contrast tussen de lichte en donkere banden wat minder zodat de dieren op een afstand min of meer blauw toonden. Zo is de benaming Noord-Hollandse blauwen ontstaan. De naam van de speciaalclub herinnert daar nog aan. Maar tegenwoordig wordt de tekening (vooral in de lichte banden wat lichter) toch wat contrastrijker verlangd, zodat de naam Noord-Hollandse hoenders beter op zijn plaats is.

Als ernstige fouten worden aangerekend een veel te donkere of te lichte kleur, geheel miskleurige veren en een sterk gele of roestbruinachtige tint in de sierveren bij de haan. Als deze fouten in mindere mate voorkomen, dan heeft dat alleen invloed op de hoogte van het predikaat, evenals een duidelijk streping in de donsbevedering.

koekoek1

Afbeelding: Een haast ideale koekoektekening bij de hen. De licht-donkerverhouding of het contrast is prima, de begrenzing is onscherp en de banden lopen boogvormig van veerrand tot veerrand.

koekoek2
Afbeelding: De kleur van een Noord-Hollandse Blauwe hennenveer, zoals die indertijd werd verlangd. De breedte van de donkere banden is echter te smal weergegeven.

koekoek3

Afbeelding: Ook een zeer goede koekoektekening. Ook hier lopen de banden netjes boogvormig van veerrand tot veerrand. In de dons is nu wat meer tekening aanwezig. De eerste zwarte band in het dons is de vierde band vanaf het veereinde. Dit hoeft nog geen invloed op het eindpredikaat te hebben maar bij nog een foutje zoals bijvoorbeeld een niet al te beste vleugeltekening weer wel. Overigens zijn de veren ook wat aan de smalle kant.

koekoek4

Afbeelding: Wat smallere koekoektekening en in het dons en te veel streping. Deze streping wijkt zoveel af van het standaardmatige, dat het eindpredikaat verlaagd moet worden. De veerbreedte is weer prima.